Ik ben vast niet de enige, maar de winters; waarom lijken die altijd net een maandje te lang? En vooral dit jaar. We hebben zó lang moeten wachten op een voorjaarsweekend. Half april was er dan eindelijk zo’n weekend. Een weekend waarin de tulpen op haar mooist waren en ik dus veel op pad was.
Op zaterdagavond ging ik met mijn twee sportmaatjes Nanda & Sabrina naar Hanneke’s Pluktuin in Biddinghuizen. Hier kan je tegen een vergoeding je eigen bossen tulpen plukken. Superleuk!
Fotowise had ik het liefst die mooie, open tulpen geplukt; die zijn er gewoon het tofst uit op de foto’s. Maar als je dan € 6,50 betaalt voor 10 tulpen wil je wel dat je er een tijdje van kan genieten. En dus ging ik naar huis met 30 dichte tulpen; een bosje voor mezelf, een bosje voor een jarig vriendinnetje en een bosje voor mijn moeder.
Oh en met kleurrijke foto’s natuurlijk, want op dit soort uitstapjes moet mijn camera altijd mee! En we lieten het overigens niet alleen bij Hanneke’s Pluktuin. Omdat er een fantastische golden hour was, gingen we ook nog even tulpen in het wild spotten. Een kleine (ja, echt!) selectie van de foto’s die ik maakte zie je hieronder.
Lees onder de foto’s door voor mijn zondaguitje, die ook in het teken van tulpen stond.
Een tweede tulpendag
Ik was zaterdagavond nog onderweg naar huis toen mijn ouders belden; of ik zondag mee wilde op een tulpenroute in de Noordoostpolder. Ze waren benieuwd hoe die erbij stonden, want de omgeving van Lisse hadden ze de dag daarvoor gezien en dat viel eigenlijk een beetje tegen.
Ik hoefde niet lang te denken; het was prachtig weer, tulpen zijn geliefde foto-objecten en herinneringen maken met mijn ouders doe ik graag nog zoveel mogelijk. Ik kreeg ook geen spijt van de keuze, want het licht was prachtig en de velden waren prachtig. Daarbij; ik maak graag zo nu en dan foto’s van mijn ouders. Er komt simpelweg een moment dat dat niet meer kan…
Gerelateerde blogs
Laat een reactie achter