Ik verheug me eigenlijk op alle bruiloften, want elke bruiloft is om wat voor reden dan ook leuk. Bij Bart & Willianne verheugde ik me erop vanwege de loveshoot die we in april deden. Als die al zo mooi was, hoe zou het dan wel niet zijn met de trouwfotografie?
Zuid-Holland was de plek waar ik de hele dag zou vertoeven: in Hendrik Ido Ambacht, Dordrecht & ‘s Gravenzande. Een lange dag, maar een superleuke, die al om 7.00 uur begon in het ouderlijke huis van Willianne. Terwijl de bruid, onder toezicht van haar zusje en getuige, door de kapster onder handen werd genomen, viel ik binnen. Tijd voor detailfoto’s, alvorens ze zich in haar prachtige jurk – ik had stiekem al een foto gezien – zou hijsen.
Terwijl Willianne werd ‘dichtgesnoerd’ door haar moeder kwam Bart aan in het toffe Volkswagen-surfbusje, waar ze de hele dag beschikking over hadden. Zenuwachtig nam hij plaats in de tuin waar hun eerste ontmoeting plaats zou vinden. Willianne hoefde daardoor niet zo moeilijk charmant van de trap af te komen met haar negen lagen tule. En de tuin, die haar moeder zo liefdevol verzorgd, was veel te mooi om niets mee te doen. De blik op Bart’s gezicht toen hij zijn bruid voor het eerst zag was onbetaalbaar. En neem het hem eens kwalijk: wat een mooie bruid!
Op pad voor de fotoshoot. Terwijl familie – sommigen nog in pyjama – achterbleef om zichzelf op te tutten, ging ik met het bruidspaar, chauffeur Wilbert en getuige Jeanine op weg naar Dordrecht. We begonnen in de tuinen van Villa Augustus. Ik kende de locatie nog niet, maar hier kom ik graag nog eens terug! Terwijl langzaam de zon doorbrak, verplaatsten we ons naar de binnenstad van Dordrecht, omdat Bart wat mooie kleine steegjes kende. Voor we het wisten was het echter al weer tijd om terug te gaan naar Hendrik Ido Ambacht.
Daar stond het hele gezelschap te wachten om, na het bewonderen van het bruidspaar, te voet naar het gemeentehuis te gaan. Het bruidspaar volgde met het surfbusje. Ik kan je veel vertellen over de ceremonie, de geloftes die ze naar elkaar uitspraken en de woorden van de ambtenaar, maar het belangrijkste was natuurlijk dat ze ‘Ja’ zeiden. Na de kus, de ringen en het tekenen, ging het hele gezelschap naar buiten, waar ze ballonnen uitgereikt kregen. Het bruidspaar zelf kreeg een mand met duiven, het teken van vrede en geluk.
Na deze ceremonie was het tijd voor de kerkelijke dienst. Omdat het bruidspaar ervoor koos deze niet te laten fotograferen, ging ik vast op weg naar strandtent Zomertijd in ‘s Gravenzande. Hier zou het gezelschap later op de dag gaan borrelen, eten & feesten. Terwijl Willianne & Bart elkaar eeuwige trouw beloofden voor de kerk, fotografeerde ik de details in de strandtent en ging ik op zoek naar een mooie locatie aan het strand voor o.a. de groepsfoto’s.
Een strandtent: mocht ik ooit gaan trouwen dan weet ik het wel! Wat een ontspannen sfeer. Met het hele gezelschap het strand op om foto’s te maken. Een bruidspaar dat het niet uitmaakt als hun kleding vies of nat wordt. Opa die zich voor de hele groep wurmde omdat hij vond dat hij het stralende middelpunt moest zijn. Een bruidegom met omgeslagen pijpen. Vriendinnen die spontaan hun panty’s en schoenen uittrekken voor een zomerse foto. En zelfs ik was op blote voeten aan het werk. De toon voor de rest van de dag was gezet: ontspannen, veel gelach, lekker eten. Een vakantiegevoel haast!
Met een glimlach verliet ik rond acht uur een stralend bruidspaar, van wie ik wist dat er ook heel veel stralende foto’s op mijn kaartjes zouden staan. Hieronder een kleine selectie van deze geweldige dag. En check vooral even de laatste foto van de ringen. Met vingerafdruk!
Ik stop niet meer met blij kijken! (…) Prachtig! (…) Die van Bart ‘s morgens. Subliem! (…) Wat ben ik blij dat jij de foto’s hebt gemaakt! (…) Wat een mooi licht! – Willianne, na het zien van de eerste reeks foto’s
Gerelateerde blogs
Laat een reactie achter